Vallende hond

Vraag: 
Ik heb een hond van 14 jaar en vroeger jogde ik altijd met hem, soms wel 10 kilometer ver! 
Alleen, als ik tegenwoordig met hem loop en een klein stukje probeer te hollen stopt hij plotseling en wil niet meer verder. 
En een keer is hij zelfs gewoon omgevallen! Daarna was hij een beetje de weg kwijt. 
Maar langzamerhand ging het wel weer. 
Verder eet en drinkt hij goed. 
Is dit ouderdom? Of moet ik een bezoek aan de dierenarts brengen?
Den Haag, Henk-Jan van den Broeck

  


Antwoord:
Het is verstandig om de keren dat het voorkomt te noteren, want het gaat hier om epileptoforme aanvallen. 
Komt dit vaker voor dan eens in de 2-3 maanden, dan is het verstandig blijvend Mysoline te geven. 
Dat is een middel dat de aanvallen voorkomt. 
Ook is het belangrijk te kijken of er sprake is van een of andere ontsteking.

Epilepsie of 'vallende ziekte' is een aandoening van de hersenschors die ertoe leidt dat de patiënt tijdelijk de controle verliest over een deel van zijn lichaamsfuncties.
Bekend zijn toevallen waarbij de dieren omvallen, spierkrampen krijgen, schuimbekken en urine of ontlasting laten lopen.

Oorzaken
De oorzaak kan gelegen zijn in de hersencellen zelf, maar ook allerlei ziekten in het lichaam kunnen dit proces versterken of opwekken. In de meeste gevallen zijn geen duidelijke oorzaken op te sporen. Er is sprake van een kortdurende, tijdelijke ontregeling van de hersenfunctie - we spreken van een primaire epilepsie.

Voorkomen
Bij de hond zijn sommige rassen duidelijk gevoeliger maar het komt voor bij ieder ras.
Primaire epilepsie zien we zelden bij honden jonger dan 8 maanden. De meeste gevallen zien we tussen het eerste en derde levensjaar ontstaan.
Bij oudere dieren zijn meestal trauma, infectieziekten zoals baarmoederontstekingen en anaalklierontstekingen, de oorzaak.

Diagnose
Als dierenarts is het vaak moeilijk een diagnose te stellen omdat de aanvallen vaak te kort zijn. Het verhaal van de eigenaar is daarom van groot belang.
Een bijkomend probleem is dat de aanvallen meestal in rust komen, dus tijdens de slaap en daarom vaak 's nachts. Het is dan dus vaak zo dat veel aanvallen niet zullen opvallen.

Behandeling
De meeste aanvallen zijn kort en niet al te vaak, waardoor behandeling vaak niet nodig blijkt.
Wanneer de aanvallen vaak komen, bijv. eens per week en/of lang duren en/of heftig zijn is bet beter een behandeling in te stellen. 
In de Dierenapotheek kunt u alle informatie krijgen over de verschillende mogelijkheden van behandeling.

Erfelijkheid
Primaire epilepsie is een aangeboren en daarom meestal een erfelijke aandoening. Het is verstandig niet met deze dieren te fokken.

Samenvatting
Wanneer uw huisdier toevallen heeft kan dit epilepsie zijn. De dierenarts kan samen met u na onderzoek van de hond bepalen of dit inderdaad het geval is.
Dieren met epilepsie kunnen heel oud worden, tijdens de aanvallen lijden ze geen pijn.
Met de juiste medicatie kunnen ze een goed en plezierig leven hebben.